de reis

Omdat mensen altijd vragen hoe je vakantie/reis was, heb ik dit eens bij 'mijn' mannen aan de orde gesteld. Wat antwoord je nu op zo'n vraag?
En in het kader van de uitdaging van het vinden van een nieuwe job heb ik het maar de 'elevatorpitch' genoemd. In een paar zinnen de essentie van jouw reis uitleggen. Natuurlijk moet je daar eerst over nadenken... en het gaf ons stof tot overwegingen. Waarom vind je een bepaald land interessant, of heb je het gevoel dat je een land niet echt gezien hebt? Waarom doet een land je (n)iets?
Mijn antwoord op de vraag is:
Het is een prachtige ervaring om van west naar oost te rijden. Verschillen te zien tussen landen. Van bekend naar onbekend. Soms alleen als doorrijd land om naar het volgende land te komen, het heeft iets magisch.
Verrast worden door landen die je kende van vroeger en aan de andere kant bij sommige landen geen 'gevoel' krijgen, terwijl ik veel verwachtte, zoals Georgië.
Langer dan 3 weken weg zijn is mooi: je telt niet af tot je weer naar huis gaat, maar komt in de dag-tot-dag modus. Reizen dus…

Als motorrijder genieten van veel waardering (en tegelijkertijd van de weg geduwd worden) en beseffen dat ik als vrouw dit toch maar kan doen! Terwijl ik in de dorpen de vrouwen en meisjes keihard op het land zie werken en op het vee zie passen, of de strepen van de weg zie poetsen. Ik voelde me zeer bevoorrecht!

Politie controles doorstaan alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Flauwtjes glimlachten en vooral aardig blijven en zachtjes praten. Gewoon in het Nederlands, want ze verstaan toch alleen maar hun eigen taal of Russisch.
Grensovergangen die eigenlijk altijd (best) heel snel gingen en dat snel daarbij best een relatief begrip is. Dat zes uur en 14 loketten niet lang duurt als je ziet dat de grenswachters steeds met je bezig zijn.
Dat 7 weken met 3 mannen optrekken prima lukt als je elkaars talenten gebruikt.
Dat het rijden eigenlijk de reis was.
Elegant (gladueus) accepteren een sleutelbegrip is in het bestaan. Dat geldt ook voor het aanvaarden van teleurstellingen. Wij hebben veel geleerd!
Wat wetenswaardigheden:
Gereden afstand: 11658 km en door 15 landen gereden.
Engste tunnel: Anzob tunnel van ruim 5 km, in Tadzjikistan (http://www.youtube.com/watch?v=BWXd_OHBJO4&authuser=0)
Mooiste weg: Pamir Highway.
Gemiste kans: om Azerbeidzjan via een mooie route te zien.
Turkije is de grote winnaar qua gastvrijheid, cultuur en natuur.
Turkmenistan is echt een ‘raar’ land, maar ik ben blij dat ik daar heb kunnen rondrijden. En buurland Oezbekistan liet direct erna zien hoe een land er ook uit kan zien.
Hellohellohello schreeuwende kinderen in Tadzjikistan.
Toetje: een paar dagen extra rijden in Kyrgyzstan. Hierdoor hebben we iets meer gezien van dit land met het mooiste vee dat ik onderweg heb gezien. Het gaf ruimte om de hele reis nog eens te herbeleven.

‘Open staan voor contacten, open staan voor mensen, openstaan voor ervaringen maakt je leven mooier.’