BHUTAN

Bhutan, land van de donderende draak!
Na een vluchtje van 20 minuuten, businessclass, dat wel, landde ik op Paro.Het uitzicht tijdens de vlucht was schitterend: de Mount Everest in volle glorie, met natuurlijk nog meer Himalaya bergen.
Natuurlijk kreeg ik als 1 na laatste mijn tas van de lopende band. Philips kleuren televisie flat screens van zo’n anderhalve meter breed, draaien daar gewoon ook hun rondjes op band. Naast rijstkokers en 5 autobanden, in geel en rose cellofaan verpakt.
Afijn, healthcheck, importkaartje en paspoortcheck, boardingpass check, check of je je bagage hebt...en dan ben je vrij! Tot aan de gids, die met een bordje Pieternella stond te wachten. Tashi heet hij, en hij begeleid me 5 dagen! Tussendoor belt Amar uit Delhi naar Tashi, of ie me heeft gevonden!
Op zijn vraag wat ik wilde gaan zien en doen kwam het Tigersnest als eerste voorbij. Als ik dat nu niet zou doen, zou het niet meer lukken. Dus Tigerstrek gedaan. Vroege lunch, zonnebrand, water en een paar koekies mee, en lopen maar. Tashi was bang dat ik het niet zo snel zou kunnen. Je moet nl om 17.00 uur boven zijn. Maar in mijn dieselpas ging het geweldig! In anderhalf uur boven, met de nodige rust en fotoshootplaatsen. Onderweg nog 2 schattige Indiers ontmoet, waarvan de een ons het laatste stuk heeft vergezeld. We mochten het Nest in, zeg maar. En Tashi kon daar prachtig uitleg over geven. ( nu al niet meer aan me vragen, want het is zoveel en met zoveel namen en goden..) Dat laatste stuk bestond uit meer dan 600 traptreden, stijgend en dalend. Wel heftig dus. Maar om half 5 waren we dus beneden.
Amar uit Delhi had mij gezegd om tegen hoogteziekte, 2 tenen knoflook in zijn geheel door te slikken. Dit heb ik als braafste meidje uit de klas natuurlijk gedaan. Ik weet het niet, maar of dat de reden was dat ik s’avonds eigenlijk al niet meer kon eten en s’nachts behoorlijk ziek geweest ben! Gelukkig was het een prachtig hotel, met een heerlijk bed. Het enige wat niet zo handig was, dat er echte houten balken op de grond lagen, ook op de trap en in het trappenhuis. Dit hield in dat elke stap die je zette uitmondde in gekraak. En mijn hoofd lag naast de trap, dus de twee groepen die al heel vroeg weggingen, kwamen langs mijn oren. Maar zelfs dat kon mij niet irriteren. Ik ben in Bhutan!
Donderdag: een peipklein broodje en een kopje thee als ontbijt. Daarna naar het museum van Paro en de Fortres. Prachtig!! Mooie foto’s gemaakt. De lunch van thee met een banaan voelde goed. Jammer dat de champignonsoep, de pasta met groente en de tomatensoep met chilli’s bijna voor niets werden gebracht.
Nu staan we in een blokkade vanwege een wegverschuiving. Duurt nog even, maar we gaan nu maar terug naar de iron bridge, die ik graag wilde voelen. Hij is de enige nog in zijn soort en verplaatst van oost naar west Paro of zo. Een beetje aangepast aan de veiligheidsnormen van deze tijd.
De blokkade duurde 2,5 uur en dit verschijnsel zullen we waarschijnlijk vaker te zien krijgen. Vorige week is er zoveel regen gevallen, dat de aarde het niet kan verwerken. Er liggen gigantische hoeveelheden stenen en stukken rots op de weg. Die worden met behulp van gastarbeidende Indiers weer snel opgeruimd. Ik heb me echt verbaasd over het gedrag van de personenauto-bestuurders! Zij gaan gewoon alle stilstaande rij vrachtwagens voorbij en persen zich ergens vooraan zo half ertussen. En niemand zeurt daarover! Ik zie mensen alleen maar kijken, niet mopperen. En toeteren, dat doen ze hier ook. Heel veel. Soms heb ik geen idee waarom. Wat ik wel weet, dat als je je zo in het verkeer in Nederland gedraagt, je het eind van de dag niet ongesconden haalt! Dan was je op zijn minst al 3 keer uit je auto getrokken.
Punakka berikten we toen de duisternis net was gevallen. (ik heb de chauffeur gesmeekt om nu aub zijn lampen aan te doen, want het is echt raar rijden, in het donker op een eenbaansweg. Letterlijk) Het is weer een prima onderkomen, waar ook 2 grotere groepen zitten. Wat ben ik dan blij met Tashi! Helemaal voor mezelf. Elke vraag wordt beantwoord. Gelukkig eet hij mee s’avonds, dan heb je tenmiste gezellige aanspraak. Vanavond hebben we de koning besproken. Best vergelijkbaar met WA, hoor. En de route voor morgen wordt ook een beetje aangepast, we gaan niet alle fortressen bekijken, maar gewoon theedrinken in een dorpje daar in de buurt.
Kijk, dat is nu wat ik bedoel!