BHUTAN 2

Bhutan 2
Gewekt worden door zonnestralen tussen het –bij mij altijd een stukje- openstaande gordijn door. De dag begint goed! Na toast en thee op pad. Het Punakka monastir is het doel. Door de prachtige Punakka vallei met rijst oogstende mensen. Het is echt Azie! Maar ook weer zo anders als ik het ken.
Het monastir (ik weet niet of het echt zo heet) is groots! Naast een gigantische grote gebedszaal, zijn er allerlei gebouwen waar overheidsdiensen in zijn gehuisvest. De buitenkant van het gebouw is prachtig onderhouden. Ik zou zo alle details willen fotograferen, maar ja...
Alleen de duiven vormen een gevaar: hun poep zorgt voor heftige aantasting van de verf. Ik heb Tashi verteld dat je duiven ook kan verjagen met roofvogels! Bhutanezen zijn immers lief voor dieren!
Hierna gaan we naar een oud klooster(...vragen aan tashis
We wandelen een minuut of 20 tussen de rijstterrassen. Het uitzicht verandert steeds: dan weer zie je het klooster, dan een koe in rijstveld, dan mensen die een rijst- droog- berg maken, dan 2 gidsen, die met een tafel en een kleed sjouwen. Een paar gasten krijgen een picnic, in het veld. Op de terugweg komen we de cateraar met zijn schattige dochtertje tegen. Ik mag wat foto’s maken en ze vinden het leuk dat ik ze laat zien! Het dochtertje zette speciaal haar petje op! Ik had de tafel en het kleed een andere kant op zien gaan: die werden nu weer opgehaald.
In het klooster, uit 1400 zoveel, komen mensen met een kinderwens. Het is kleine en besloten!

Op de terugweg zijn we uitgenodigd voor thee, bij iemand die Tashi kent. Hij is chauffeur bij een reisbureau, maar nu even thuis om te helpen bij de rijstoogst. De 2 dochtertjes vinden het geweldig spannend, vooral als de oudste mijn fototoestel uit mijn hand plukt en haar haar betelnoot kauwende papa en mama wil laten zien. Dat vond ik een beetje te gortig. Toen werd ze natuurlijk weer verlegen, ach ja. Maar het is wel leuk om zo’n huis te zien: leeg, met aan alle wanden spijkers, waaraan de kleding en allerlei keukenmateriaal hangt. Keurig opgeruimd, dat wel. Schoon? Hm, beetje minder. Na een kleine bijdrage voor de gastvrijheid (er werd niet om gevraagd).
OP naar het lege lunchrestaurant.
Vlak bij dit restaurant wordt een nieuw dorp gebouwd, als vervanging voor een oud, heel pitorresk dorp, dat nu nog ligt op de kam van een berg. Maar de regering vindt het te gevaarlijk, bijv. bij brand, om het dorp zo te laten bestaan en wil dat de mensen verhuizen.
Ondertussen ligt aan de nadere kant een kazerne van het leger, die dan mooi de ruimte erbij kan krijgen. Volgens Tashi zijn niet alle mensen blij met deze verhuizing...
Lekker gegeten, en direct erna naar een dorpje, zoals mensen eigenlijk leven. Hun rijst oogstend, hout voor de kachel en het koken opgestapeld. Ze maken lemen blokken om mee te bouwen. Ook daar zijn we even een huis binnen geweest. Ik had contact gemaakt met 2 door de ramen glurende jongetjes. Tashi haakte daarop in en prompt stonden we binnen. Op de eerste verdieping wonen mensen. Tegenwoordig wordt het vee niet meer onder de woonruimte gestald, maar ernaast, in eigen hokken. De begane grond dient als voorraadkamer.
Na deze excursie was het zo’n 3 uur rijden naar de Gantey vallei. Het is echt ongelooflijk, prachtig uitzicht, mooie grote kamers, houdkachtel op je kamer, en elk uur een jongen die komt vragen of de kachel het nog doet. De douche werd niet echt warm, maar bovenop de kachel stond een bak met water, die nu natuurlijk lekker warm was geworden. Was een lekker badmomentje, hihi.
Ben benieuwd hoe het eten gaat.