Van Xi'an tot Sjanghai

Na Bejing vlogen we naar Xi'an. Beroemd om het Terracotta leger. Dat is inderdaad schitterend! Pas ontdekt in 1974 door een boer. Sindsdien zijn er al een heleboel soldaten, boogschutters en generaals uitgegraven en aan elkaar gelijmd.
Het Terracottaleger bestaat uit 9099 terracottafiguren die als grafgiften zijn meegegeven aan de eerste keizer van China, Qin Shi Huangdi. 221-214 v.Chr
Keizer Qin geloofde dat het graf zijn paleis voor de eeuwigheid was en dat het leven onder de grond een vervolg was van zijn leven op de aarde. Rond zijn tombe bevinden zich grafkamers met giften, die ervoor moesten zorgen dat zijn ziel in het hiernamaals gevoed en beschermd werd. Van de kleine honderd grafkamers zijn er nog maar enkele geopend; er liggen nog heel veel schatten onder de grond. Als er betere technieken voorhanden zijn om de figuren goed uit te graven willen ze dat pas gaan doen. Ik stel me dan van die CSI technieken voor, dat een scherfje wordt ingescand en via de computer de matchende andere scherfjes opkomen. Ze laten die soldaten dus nog even met rust.
We hebben een generaal besteld voor Belle! Die wordt opgestuurd.

We bleven te kort in deze heel oude stad. We moesten door naar Sjanghai. De stad met zijn 23 miljoen inwoners de grootste Chinese stad. En met de hoogste toren, 492 m. Ernaast wordt een toren gebouwd van 632 m, die moet in 2014 af zijn. Hoezo hoog?
We zijn op zo'n hoge toren geweest, (big building zeggen de Sjanghainezen, ze hebben er ongeveer 4000). Mist belemmerde het uitzicht, maar toch was het mooi.
De acrobatenshow die we als 'bonte avond' van de groep kregen voorgeschoteld, was er eentje om in te lijsten. Het heeft iets weg van Cirque du soleil, met prachtige decors, live muziek en overgangen tussen de acts die ozo mooi waren. Echt een kadootje!

En nu mogen we samen los! We hebben een klein lijstje gemaakt van wat we willen. Maar ook als dat niet lukt, omdat bv het Museum voor hedendaagse kunst gerenoveerd wordt en dus gesloten is, of dat we de voetgangersbrug van het Expo 2010 terrein niet kunnen bereiken, en zelfs met druilerig weer, komen we leuke dingen tegen. Zoals een expositie van wat voor prachtige beelden en schilderingen in de Mogao grotten zijn gevonden. Bij die tentoonstelling hingen ook foto's van allerlei andere grotten in China met grote Boeddha beelden. Ron zegt: daar ben ik geweest! En hij tovert een identieke foto tevoorschijn. Hij was dus al bij zo'n grot geweest.
Genieten ook van die straatjes waar de wateraansluiting op de buitenmuur zit, waar de was aan stokken hangt en waar muziekwinkel-meisjes de prachtigste muziek op de instrumenten spelen. Gewoon in de etalage! En subliem dineren in een heel beroemd hotel: het Peace hotel, aan de Bund.
We bereiken ook hier de kunstenaars plaats, M50, op een fabrieksterrein, na een leuke taxi rit. Dit keer niet met de metro, maar 'bovenlangs'. Deze plek is lang niet zo gezellig als in Bejing. Hier is het al een gevestigder orde, met meer galeries en minder kunstenaars. Gelukkig hebben we wel een aantal schilders aan het werk gezien. Er hingen prachtige foto's van Sjanghai. Daar hadden ze ook mapjes ansichtkaarten van, zodat we thuis weer kunnen genieten.

Het verkeer hier is een verhaal apart. Zoals overal in Azië ben je als voetganger de laagste in de rangorde. Zelfs als je op een zebra loopt met een groen voetgangerslicht, dan nog moet je de auto's, brommers en fietsen van rechts voorrang geven. En het is wel zo slim om dat te doen, want de Chinees rijdt gewoon door!
Ook is het opvallend hoe vaak er gevraagd wordt door een leuk Chinees stelletje om een foto van hen te maken. Dan volgt er meestal een gezellig gesprekje, met altijd de vraag of je meegaat naar een theeceremonie. 'Gewoon' plotters dus.
Ook leuk: als wij een bazar in komen, dan zie je de verkopers denken...daar komen er weer, die zijn voor mij. Direct gaat de geluidsknop aan en worden je alle mogelijke handelswaren aangeboden, het een nog cheaper dan het andere. Nog altijd helpt mijn glimlach en het Nederlandse ja heel mooi, maar dank je wel. En na 5 meter is de geluidsknop weer afgezet. Tot je weer in de volgende straal belandt. Als je erop gaat letten is het heel lachwekkend.
Wat mij opvalt is dat er best veel grote Chinezen zijn. Zij zijn dan net zo groot of nog groter dan wij. En in de steden waar we tot nu toe waren hebben we ook veel dikkere mensen gezien. Misschien wel een gevolg van al het andere eten dat er nu te krijgen is?
En als voorlopig laatste opvallendheid moet ik toch wel melden dat het heel schoon en opgeruimd is in de straten. Ook in de laagbouw hofjes en stegen van Sjanghai die we hebben 'doorgenoten'. Wat een tegenstellingen: superhoogbouw, naast laagbouw woonwijkjes. Maar het lijkt een mooie combinatie. In elk geval voor de toerist.